In my room
สวัสดีกันยามเย็น ฉันจั่วหัวข้อเอาไว้ซะชวนน้ำลายหกกันเลยใช่มั้ย "ผัดกระเพราและไข่ดาว" อาหารสิ้นคิดของเราๆ นั่นเอง ฉันเพิ่งจะจัดการไอ้เจ้านี่หมดไปเมื่อซักครู่นี้เอง อิ่มแปล้เป็นชูชกเลย กินได้กินดี กินกี่มื้อกี่วันกี่ปีก็ไม่เคยเบื่อ ไม่ว่าจะกระเพราหมูหรือกระเพราไก่ได้หมด ยกเว้นกระเพราเนื้อวัวนะ เพราะฉันไม่กินเนื้อวัวมาตั้งแต่เกิด แค่ได้กลิ่นก็คาวในปากแล้ว ขออภัยนะที่พูดแบบนี้ ถ้าพวกคุณชอบกินมัน ความชอบของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ดอกไม้มีหลายสีสัน คนเราก็มีหลายเผ่าพันธ์ุ เป็นเรื่องธรรมดา
ฉันเอาลิงก์ "รายการอาหารไทยเป็นภาษาอังกฤษ - Thai food menu English vocabulary" จาก www.phusing.com มาฝากพวกคุณด้วย และต้องขอขอบคุณเว็บไซต์นี้มากๆ ที่นำความรู้ดีๆ มาแบ่งปัน เผื่อว่าพวกคุณคิดอยากจะเปิดร้านอาหารหรือคิดจะไปทำงานร้านอาหารในต่างประเทศ
คุณอย่าคิดว่าภาษาอังกฤษไม่จำเป็นต่อการประกอบอาชีพของเรานะ อันที่จริงมันเกี่ยวข้องกับเราตั้งแต่ในมุ้งกันโน่นเลย รีโมทคอนโทรลของแอร์คอนดิชั่นเนอร์เอย, เครื่องทำน้ำอุ่นในห้องน้ำเอย, ไดร์เป่าผมให้แห้งหลังสระผมเสร็จเอย ล้วนแต่เป็นภาษาอังกฤษทั้งนั้น เพราะฉันยังไม่เคยเห็นว่ามีบริษัทเครื่องปรับอากาศบริษัทไหนที่ผลิตรีโมทคอนโทรลออกมาเป็นภาษาไทยซักบริษัทเดียว ถ้าอย่างนั้นเราจะบอกว่าภาษาอังกฤษไม่จำเป็นต่อการดำเนินชีวิตของเราๆ ได้ไง
ก็ในเมื่อเราหนีมันไม่พ้น ก็แล้วทำไมไม่หันหน้ามาสู้กับมันดูซักตั้งกันล่ะ พวกคุณเห็นพวกฝรั่งตาน้ำข้าวที่พูดภาษาไทยได้ชัดถ้อยชัดคำนั่นมั้ยล่ะ พวกเราก็ชมเชยยกย่องว่าพวกเค้าเก่ง เราลองเปลี่ยนกันดูมั้ย ลองมาพูดภาษาต่างชาติให้มันชัดถ้อยชัดคำแบบที่พวกฝรั่งเค้าพูดภาษาเราได้ พวกเค้าก็คนนะ พวกเราก็คนเหมือนกัน พวกเค้าทำได้ พวกเราก็ทำได้ จริงมั้ย
เอ๋า..จากผัดกระเพราไข่ดาว ไหงมาจบกันที่การพูดภาษาอังกฤษได้ละนี่ "The impossible happens all the time. Just have to belive it can" - เรื่องเป็นไปไม่ได้เกิดขึ้นตลอดเวลา เราแค่ต้องเชื่อว่ามันเกิดขึ้นได้ เป็นคำพูดที่สวยงามจากภาพยนตร์ซีรีย์ใน Netfrix
ไปละ กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยนะ
http://www.phusing.com/?name=
No comments:
Post a Comment